Arthrose Artroscopie Botbreuken Elleboog Hernia Heup Hydrotherapie Knie Patella luxatie PAUL Schouder TTA bij de boxer Ulnectomie Video
TTA bij de boxer
Sportblessures specifiek die rond de knie
Wist u dat de meest voorkomende operatie bij onze gezelschapsdieren, de knie operatie bij de hond is?! Nu zijn daar natuurlijk sportblessures bij, maar de meeste problemen hebben toch minder te maken met een groot ongeval dan met een ongelukkige verstapping.
Knieproblemen zijn van alle rassen, toch springen er een aantal uit: de Rottweiler, Stafford, Cano Corso, Berner Sennen hond, Labrador en natuurlijk de Boxer. Wat de meeste van deze rassen gemeen hebben is een steile kniestand. Waarom de labrador in dit rijtje staat is, omdat er van dit ras ook wel heel veel honden rondlopen.
De oorzaak van het veelvuldig scheuren van de (voorste) kruisband is een chronisch oververmoeid raken van deze band, omdat de knie bij belasten wil afglijden. Het bovenbeen wil dus naar beneden glijden. Zie de witte pijl in onderstaand plaatje.
Allereerst is het nuttig te weten dat er in de knie een aantal belangrijke structuren aanwezig zijn. De voorste en de achterste kruisband en een binnen- en een buitenmeniscus.
De voorste kruisband zorgt ervoor dat het onderbeen t.o.v. het bovenbeen niet naar voren kan bewegen. De achterste kruisband zorgt precies voor het omgekeerde (zie zwarte pijlen). Beide banden houden elkaar in evenwicht en daardoor is de enige beweging die bij intacte banden op kan treden de scharnierbeweging om een punt.
Wanneer het plateau van het onderbeen horizontaal is, zoals bij de Greyhound (maar ook bij ook de mens), dan kan het bovenbeen niet afglijden en wordt de voorste kruisband dus minder belast. Hierdoor komen bij de Greyhound en bij de mens veel minder kruisbandproblemen voor als bij bovengenoemde risicorassen. Pas wanneer wij continu in de ski-houding zouden staan wordt de voorste kruisband overbelast en komen we in dezelfde gevaarlijke situatie als de boxer (bij normale belasting) terecht. Dat een hond zijn kruisband gaat scheuren is dus in grote mate afhankelijk van de helling van het plateau van het onderbeen. Dit is ook de reden dat deze problemen vaak aan twee knieën voorkomen.
Tussen boven- en onderbeen liggen de beide menisci. Deze twee halvemaanvormige kraakbeen schillen zorgen voor demping in het gewricht en houden gewrichtsvocht op zijn plaats, waardoor het kraakbeen van zowel boven als onderbeen mooi soepel blijft.
Wanneer nu de voorste kruisband knapt krijg je bij belasting van het been een abnormale beweging in het gewricht waardoor bij iedere stap de binnenmeniscus onder spanning komt en makkelijk kan scheuren. Bij 50% van alle kruisbandproblemen is de binnenmeniscus kapot.
Hieronder is een bovenaanzicht van de beide menisci (het bovenbeen is er voor het gemak even vanaf gehaald). Je ziet hier een aantal scheuren in de binnenmeniscus (links) en een dubbelgeklapte meniscus.
CASE BOXERKNIE
Door de steile stand van het plateau van het onderbeen van de boxer en daarbij de rechte achterpoten van de boxer hebben, deze honden een continue overbelasting van de voorste kruisband (microscopisch onderzoek van de kruisband heeft dit aangetoond). Hier komt het temperament van de eeuwig vrolijke boxer ook nog bij.
Gevolg is dat de kruisband inscheurt of volledig afscheurt. Zeker het inscheuren wordt niet altijd vroegtijdig onderkent, omdat je met röntgenonderzoek geen afwijkingen aan de positie van boven en onderbeen ziet. De hond blijft er mee doorlopen, met of zonder pijnstillers. De reactie van het lichaam is er een van stabilisatie. Het lichaam vormt veel bindweefsel rond de knie om stabiel te worden. Resultaat is een dikke stevige knie welke vooral bij opstarten veel pijn geeft. De boxerknie is geboren.
Het ontstaan van de boxerknie is te voorkomen door vroegtijdig onderkennen van het pijn probleem en een goede operatieve stabilisatie van de knie. Een operatiemethode waarbij de knie gestabiliseerd wordt, door welke methode dan ook, met een nieuwe kruisband, is in deze geen goede methode!
Je verandert namelijk niets aan de stand/belasting waardoor de nieuw aangebrachte band in de toekomst zeker weer zal knappen, op korte dan wel langere termijn.
De beste methode is een standscorrectie door middel van een TTA (Tibia Tuberositas Advancement) dan wel een TPLO (Tibial Plateau Leveling Osteotomy).
Voor het gemak bespreken we hier kort de TTA , ook omdat die minder invasief is dan de TPLO.
Zoals hierboven afgebeeld is het voorste gedeelte van het onderbeen, de tuberositas tibia, losgemaakt van de rest van het onderbeen en, na het plaatsen van een titanium kooi en plaat, naar voren vastgezet.
Hierdoor wordt de kracht van de knie opgevangen door de dikke pees waar ook de knieschijf in zit, de rechte patellaband en dus indirect door de grote beenspier die hier boven aan vast zit. Hoe groot de kooi moet zijn hangt af van de helling die het plateau van het onderbeen maakt. In de afbeelding hiernaast de gele lijn welke aangeduid wordt met ‘common tangent’. In dit voorbeeld dus 12 mm. Hierdoor is de knie bij belasten weer stabiel en hoeft het lichaam geen grote hoeveelheden bindweefsel te vormen.
Honden die geopereerd worden met de TTA methode houden een knie welke maximaal kan buigen en ontwikkelen dus niet zo’n typische boxerknie!